خرداد»، هميشه بار غم بر دوش ما نهاده است.

چه آن «15 خرداد» خونين، با شهادتها و جوى خون و بوى باروت.
و چه اين «14 خرداد» غمبار، با رحلت امام و رنگ غم و غربت ماتم.
امام، براى ما يک «راه» و «صراط» بود، «میزان»و«ملاک» بود،«اسوه»و«الگو» بود.
گرچه امام، روى در نقاب خاک کشيده است، ولى فرزندان داغدارش، از راه امام و کلام امام، مشعلى افروخته و بر افراشته‏اند، تا راه بشريّت امروز، تيره نماند.
سالگرد رحلت امام، سالگرد بيعت و ميثاق است، با آنچه امام، بر سر آن جان باخت و شهدا در راه آن خون دادند و جانبازان، سلامتى خود را براى سلامت ماندن آن ايثار کردند، يعنى پيمان با خدا و رسول و اسلام و انقلاب.
سالگرد عروج ملکوتی ات، باز هم غم، چنگ بر دلهايمان مى‏زند.
سوگ ارتحال تو، «مدينه ايران» را به غم و ماتم نشاند و چشمه‏هاى اشک را از ديدگان خونبارِ امت عاشق، جارى ساخت.
آنچه رفت، پيکر پاک و جسد مطهّرت بود...

**********************************************

 

امام رفت، و بار غم براى هميشه بر دلمان نهاد. امّا ... راهش ادامه دارد.
نه از «اسلام طلبى» امّت کاسته شد، و نه از شکوه اسلام. نه از روح معنوى انقلاب کم شد، نه از صلابت ايستادگى در مقابل کفر جهانى و شيطان بزرگ!

 

اگر پا بدهد ، ما هم ميرويم تا خط امام بماند...