نگاهی بر ضرورت سیاسی بودن دانشجو
نگاهی به ضرورت سیاسی بودن دانشجو
دانشجو نباید سیب زمینی باشد! خصوصا بر برهه های حساس و تاریخی یک کشور که از وجود عده ای - بخوانید دانشجویان - می توان استفاده ابزاری کرد.
گروه ياددشت هاي «خبرگزاري دانشجو» - در مورد سیاسی بودن دانشجو و اینکه آیا لازم است دانشجو علاوه بر فعالیت های علمی و پژوهشی خویش مشارکت سیاسی داشته باشد سه تفکر وجود دارد:
1- عده ای مخالف سیاسی بودن و هرگونه فعالیت سیاسی او هستند. به فرموده مقام معظم رهبری: «در محیط دانشگاه بعضی ها حوصله حرکت ندارند. میگویند بگذار کارهای خودمان را بکنیم درسمان را بخوانیم زودتر این ورق پاره را بگیریم. مثلا دنبال کاری برویم... اینها مشمول... بیداری، خیزش و حرکتی که عنوان دانشجویی دارد نیستند».
2- برخی دانشجوی سیاسی پیرو و کاملا فاقد درک و بینش سیاسی را می خواهند، تا به عنوان ابزاری افکار آنها را در سطح دانشگاه تبلیغ کند و به اصطلاح به عنوان «توپخانه و مهمات سیاسی» عمل نماید. ترویج کنندگان چنینی تفکری، عموما جریان های سیاسی احزاب و باندهایی هستند که تنها در صدد کسب قدرت به هر وسیله بوده و با استفاده از جایگاه مهم دانشگاه و موقعیت حساس دانشجویان، اهداف نامشروع و غیر قانونی خود را حتی با نادیده گرفتن امنیت و منافع ملی و بازهم حتی با نادیده گرفتن آینده تحصیلی و شغلی و سیاسی دانشجویان، در جهت تضعیف نظام اسلامی و مردم کشورمان تعقیب می کنند.
3- دسته سوم با رویکردی واقع بینانه به جایگاه دانشگاه و دانشجو و نقش مهم آن در ساختارهای اساسی کشور بر ارتقای سطح بینش و تحلیل سیاسی دانشجویان حفظ استقلال و مشارکت سیاسی مناسب با کارکردهای دانشجویی اهتمام دارند.
در یک جمع بندی مهم ترین دلایل ضرورت سیاسی بودن دانشجو و لزوم مشارکت سیاسی دانشجو عبارتند از:
آموزه های اسلامی: در نگاه دینی و با مراجعه به نصوص و مبانی اسلامی، مشارکت سیاسی و حساسیت به امور جامعه به عنوان یک حق و وظیفه و تکلیف همگانی شناخته شده است.
حقوق اساسی: در اصول متعدد قانون اساسی ایران مشارکت سیاسی آحاد مردم به رسمیت شناخته شده و راهکارهای تحقق آن هم در نظر گرفته شده است.
کارکردهای اجتماعی: تبیین کارکردهای دانشگاه به عنوان یکی از مهم ترین بخش های ساختار فرهنگی کشور و نقشی که دانشجو در این زمینه به عهده دارد، به خوبی مبین ضرورت مشارکت سیاسی داشجویان می باشد. از دیدگاه اندیشمندان علوم اجتماعی و سیاسی که به تبیین و بررسی ساختارهای نظام اجتماعی و سیاسی و کارکرد و روابط آنها با یکدیگر پرداخته اند - و به نظریه «ساختارگرا کارکردی» مشهور است - دانشگاه کارکرد و نقش موثری بر سایر ساختارهای جامعه ایفا می کند و مهم تر آنکه بسیاری از دانش آموختگان دانشگاه در آینده وارد بازار کار، عرصه اجتماعی و مدیریتی کشور خواهند شد. از این رو رفتار و جهت گیری های آنان در قبال مسائل سیاسی کشور از اهمیت بسزائی برخوردار است.
توسعه و کارآمدی نظام: امروزه مشارکت و همیاری در زمینه های گوناگون اجتماعی از ملاک های توسعه، پیشرفت و کارآمدی نظام محسوب می شود. هر اندازه مردم و به خصوص طبقات تحصیل کرده در تصمیم سازی ها و تصمیم گیری ها و به عهده گرفتن مسولیت ها سهم بیشتری داشته باشد، توسعه و پیشرفت و کارآمدی بیشتر خواهد بود. ارتباط مشارکت سیاسی با بحث توسعه سیاسی به حدی است که برخی از متفکران پارامتر اصلی توسعه سیاسی را مشارکت سیاسی دانسته اند و بر این اساس نظام های سیاسی را تقسیم کرده اند.
هدف از ذکر این موارد در بیان اهمیت ضرورت سیاسی بودن دانشجو در ابتدای سال تحصیلی که فرصت خوبی برای تصمیم گیری والبته فعالیت است، این است که بگوییم: دانشجو نباید سیب زمینی باشد! خصوصا بر برهه های حساس و تاریخی یک کشور که از وجود عده ای - بخوانید دانشجویان - می توان استفاده ابزاری کرد، حضور در محیط دانشگاه با عنوان «قشر خاکستری» شاید کاری بس نابخردانه باشد!
لینک یادداشت در خبرگذاری دانشجو
+ نوشته شده در بیست و یکم مهر ۱۳۹۱ ساعت توسط moi, plus profonde
|
تغییر ناگزیر است ...